ภัตตาคารมนตรา

จากใจไรท์ถึงรี๊ดที่น่ารัก 

สำหรับนิยายเรื่อง “ภัตตาคารมนตรา” เป็นนิยายแนวอดีต ปัจจุบัน อนาคต ที่ไรท์แต่เองตามจิตนาการ ไม่มีความเกี่ยงโยงกับประวัติศาสตร์ยุคไหนๆ แต่จะมีการหยิบยก จุดเด่นของอดีตที่ผ่านมาบ้าง หากมีความผิดพลาดประการใด สามารถติชม หรือให้คำชี้แนะได้นะคะ ไรท์จะได้นำมาปรับปรุงแก้ไขได้ทันท่วงที

*****************************************************************************************

เจ้าเชื่อเรื่องความรักนิรันดร์หรือไม่ สำหรับข้าที่เฝ้ารอคนรักมานานมากกว่า 7 อายุขัย ข้าเฝ้ามองการเกิดดับของคนรักและเหล่าผู้คนมากมาย ทั้งญาติสนิท มิตรสหาย หรือแม้แต่คนแปลกหน้าได้เวียนว่ายตายเกิดตามวัฏสงสาร แต่ตัวกับตัวข้านั่นเหล่ากับต้องมาติดอยู่ในบ่วงกรรมที่ข้าได้กระทำในอดีต คนเป็นก็ไม่ใช่ คนตายก็ไม่เชิง เพราะตัวข้านั้นได้ถูกจองจำอยู่ระหว่างโลกคนเป็นและโลกคนตาย ไม่มีสิทธิ์ได้ตายได้เกิดดังเช่นใครเขา 

ตัวข้านั้นทำได้เพียงแค่สร้างสรรค์อาหารรสเลิศมื้อสุดท้ายให้กับวิญญาณทั้งหลายที่หลงทางเข้ามายังสถานที่ของข้า หรือที่วิญญาณทั้งหลายได้กล่าวขานกันว่าเป็น "ภัตตาคารมนตรา" สถานที่ที่คนเป็นไม่มีสิทธิ์ได้สัมผัส ใครที่ก่อกรรมดีอาหารก็รสชาติดี ตามครรลองครองธรรมส่งผมให้ตัวผู้นั้นตกยังภพภูมิที่ดี ส่วนใครที่ทำกรรมหนักหนาอาหารที่ได้กินนั้นก็ดั่งเปลวนรกที่สุมอยู่ในอก ตามตกไปยังทุคติภูมิที่ได้กระทำมา หลังจากที่ได้รับอาหารมื้อสุดท้ายแล้ววิญญาณเหล่านี้ก็จะได้เส้นทางกรรมของตนเอง 

แต่ความเจ็บปวดของข้าใช่มาจากความทุกข์ระทมที่ต้องติดในบ่วงกรรม สิ่งที่ข้าเจ็บปวดที่สุดก็คือข้าต้องเฝ้ามองคนรักของข้าตายแล้วเกิด เกิดแล้วตายไปทุกภพทุกชาติ ใช้ชีวิตเยี่ยงมนุษย์ เกิด มีชีวิต มีครอบครัวแล้วตาย แต่ข้าจะไม่ยอมให้อ้ายอีตนไหนมายุ่งกับคนรักของข้า ข้าจะทำทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางความรักของพวกมันทุกตน ข้าจะไม่ยอมให้ใครได้เป็นคู่บุญ คู่กรรมกับคนรักของข้าเป็นอันขาด เพราะเขาจะเป็นเพียงคนรักของข้าแต่เพียงผู้เดียว ไม่ว่าจะผ่านไปสักกี่ชาติคนรักของข้าก็คือคนรักของข้า.....